Sztuka powieści. Antologia wywiadów II z „The Paris Review”. Wywiady z pisarkami.

 Trudno jest ocenić ten tom jednoznacznie. Może dlatego, że tutaj widzę kobiety punkt widzenia w kierunku życia, pisania czy sztuki. Mam wrażenie, jakby kobiety patrzyły na te same fakty inaczej. Być może jest to inna strona, a może chodzi o inny rodzaj percepcji obserwacji? Tego nie wiem. Ale po lekturze doceniam kunszt wydania jak i potrzebę zbierania takich wywiadów. Mądrych, pełnych ciekawych myśli i wyczerpujących odpowiedzi. 

 Kobiety opowiadają z dźwiękiem i finezją o swoim warsztacie pisarskim, przyzwyczajeniach, czy tez o tym co jest dla nich ważne. Ciekawą sprawą wydaje się być konfrontacja ich dzieł z tym co mówią w wywiadach. Z wywiadów wyłaniają się kobiety niezwykłe, mające wiele do opowiedzenia i nie ukrywające się za swoimi utworami. Są odważne, skromne, czasami przebojowe. Każda z nich ma coś ciekawego do opowiedzenia, a czytelnik widzi, że za laureatka Pokojowej Nagrody Nobla chowa się postać z krwi i kości, sypiąca dowcipami, czy też mająca wielki dystans do siebie. 

 Tego typu książki są potrzebne.  Są jasnymi przesłaniami ludzi, którzy mają coś do powiedzenia i celebrują życie. Drugi tom jest niezwykły, nie ustępuje pierwszemu. To piękne, urzekające historie mogące być inspiracją dla innych w tworzeniu własnych opowieści. Nie zapominajmy, że nasze życie jest sztuką i tylko od nas zależy, co w nim stworzymy. Serdecznie polecam.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Szanowny czytelniku. Jeżeli masz jakieś zapytanie lub też chcesz się ze mną podzielić spostrzeżeniami to proszę o kontakt mailowy, gdyż rzadko odpisuję na komentarze pod postami. Proszę o wyrozumiałość i dziękuję za obecność w moich skromnych progach. Komentarze anonimowe, wulgarne oraz obrażające innych są kategorycznie usuwane.

Luanne Rice - "Ostatni dzień"

    Sięgając po "Ostatni dzień" miałem wielki apetyty na coś wyjątkowego i coś wciągającego. Od pewnego czasu moje oczekiwania czy...