Czytanie tej książki zakończyłem kilka dni temu, ale potrzebowałem czasu, aby poskładać myśli i spróbować ubrać je w słowa. Książka napisana przez kultowego pisarza brytyjskiego nie może pozostać obojętna dla czytelnika. Peter Robinson ma na swoim koncie 24 powieści i wiele prestiżowych nagród przyznawanych literatom. Na podstawie serii z inspektorem Banksem został nakręcony serial DDC Banks.
Fabuła rozpoczyna się dosyć niepokojąco, chociaż nie od morderstwa. Nadinspektor Banks zostaje wezwany do komisarza okręgu, gdzie dowiaduje się że jego nastoletnia córka zniknęła. Przypadkowo w sieci zostają odnalezione zdjęcia nagiej Emily. Komisarz nade wszystko stawia swoją karierę i nakazuje odnalezienie córki i sprowadzenie jej do domu. Niestety, jak to w życiu bywa niczego nie można do końca w pełni przewidzieć. Dziewczyna zostaje zamordowana w tajemniczych okolicznościach. Akcja zaczyna nabierać tempa. Do gry wchodzą kolejne postacie, a cała sprawa się komplikuje.
Trudno jest powiedzieć o tej książce w jednym zdaniu. Klimatyczna okładka doskonale wprowadziła mnie w nastrój. Dużym plusem jest to, że autor nie zaczyna od morderstwa. Mamy czas, aby poznać dziewczynę, tok jej myślenia i jej wybory. Autor wprowadza nowe ślady, nowe postacie, krążymy po podejrzanych dzielnicach szukając rozwiązania zagadki dotyczącej mordercy. Podoba mi się, że autor ciekawie żongluje wspomnieniami inspektora Banksa. To dodaje pikanterii całej opowieści. Doskonałe opisy miejsc i postaci, które są wyraziste i niepospolite. Zaryzykuję stwierdzenie, że nie jest to typowy kryminał. Tutaj chyba tkwi tajemnica autora, którego książki okupują listy bestselerów na świecie. Nie mamy tutaj schematyczności znanej u innych pisarzy. Mam wrażenie, że autor celowo pozwala nam odgadnąć kto jest winny. Jak da mnie nie miało to większego znaczenia. Skupiłem się na tej opowieści i pozwoliłem sobie na pełne zanurzenie znajdując na kolejnych stronach to, czego oczekuję od dobrze napisanej książki. Moje pierwsze spotkanie z Robinsonem to dokładnie przemyślana fabuła i coś, co mi pozostało po odłożeniu książki na półkę. Coś w rodzaju żalu, że to koniec historii. Poczułem pewien niedosyt i chcę więcej.
Książkę przeczytałem dzięki uprzejmości
