Iwona Banach - "Niedaleko pada trup od denata"

 

Pierwszy tom komedii kryminalnej to moje pierwsze spotkanie z autorką w tej roli. Z wykształcenia tłumaczka dwóch języków oraz pedagog resocjalizacji doskonale odnajduje się w tej niełatwej dziedzinie. Pisanie o morderstwie w sposób ciekawy i zabawny do prostych nie należy. A autorce udaje się to doskonale. Morderstwo pisarzy to temat który powraca jak bumerang. Iwona Banach również serwuje nam taki wątek, ale na szczęście jest ono tutaj jakby dodatkiem, kiedy mnogość postaci powala z nóg, ale mimo wszystko czytelnik odnajduje się w tym pozornym "bałaganie". Użyłem słowa o negatywnej konotacji, gdyż uważam, że taka historia zasługuje na zauważenie przez szersze grono publiczności. Na podstawie lektury widzę, że autorce nie brak wyobraźni, ale potrafi wykorzystać ten potencjał w języku, którym operuje. Jest ciekawe i zabawnie. Taki humor lubię. Kiedy postaci i fabuła są bez zarzutu. Pisarka podsuwa czytelnikowi ciekawe sceny, które mają szansę stać się scenami kultowymi, a przemyślane teksty być cytowane. 

 W przeciwieństwie do innych autorów u Iwony Banach nie widzę schematyzmu. Autorka ucieka od tego, że teksty są do siebie podobne. W książce widać świeży pazur i potencjał, a to dobrze zwiastuje. Z przyjemnością wkrótce sięgnę po drugi tom "Głodnemu trup na myśli". Dla mnie autorka może stać się polskim odpowiednikiem przygód Agathy Raisin autorstwa M. C. Beaton, czego życzę autorce i nam, czytelnikom. 

"Niedaleko pada trup od denata" polecam ceniącym ciekawą książkę, która pozwala oderwać się od rzeczywistości.