"Margot" - Michał Witkowski

 Kiedy przeczytałem "Drwala" Witkowskiego, powiedziałem sobie że nigdy więcej nic nie wezmę jego autorstwa do przeczytania. Ostatnio jednak podczas spaceru zobaczyłem zestaw książek w cenie trzy złote każda. W tej grupie była "Margot". Zaryzykowałem i kupiłem, kiedy zobaczyłem że prawa autorskie do Szwecji sprzedano przed ukazaniem się książki w Polsce.

 Tym razem ostatecznie dziękuję Witkowskiemu. Nigdy nie czytałem takiej dziwnej mieszanki. Ja nie mam pojęcia jak on to pisze. Jeden wielki bełkot, z  którego wyłaniają się obsceniczne sceny pornograficzne i dużo wulgaryzmów. Oczywiście do tego dochodzi wyśmiewanie się z katolicyzmu i z mediów katolickich. 

  Doszedłem do 87 strony i pomyślałem, ze zaraz po prostu zwymiotuję. Co zrobiłem. Podarłem "Margot". Nie chcę, aby ktoś w mojej rodzinie czytał tego gniota. Może komuś się to podoba, w co szczerze wątpię. Wiele osób czyta to co jest trendy, nie rozumiejąc tego tekstu, ale bojąc się wypowiedzieć własne zdanie. Ja się nie boję. Może i jestem ograniczony, ze do mnie tekst nie przemawia. Jakoś wolę piękny styl, piękną narrację. 

 A na koniec moje osobiste przemyślenie. Źle się dzieje w naszej rodzimej literaturze, jeżeli autorzy tego pokroju otrzymują nagrodę Nike, a naprawdę dobrzy pozostają w cieniu. Czy trzeba być królową kiczu, aby być zauważonym?  Szczerze i bardzo mocno NIE POLECAM!!!

Luanne Rice - "Ostatni dzień"

    Sięgając po "Ostatni dzień" miałem wielki apetyty na coś wyjątkowego i coś wciągającego. Od pewnego czasu moje oczekiwania czy...