Książka Browna przenosi czytelnika w inny świat, w inne miejsce i czas. Kto z nas nie marzył w dzieciństwie o podróżach i przygodach zapierających dech w piersiach. Pewnie tęsknoty i marzenia z lat dziecięcych zostają w duszy człowieka, chociaż głęboko zakopane. Takie książki jak "Windlandia" przypominają nam o duszy wojownika.
"Winlandia" jest opowieścią drogi. Nie ma tutaj wielkich awanturników, nie znajdziemy tutaj setek ciał i bitew, które potwierdzają to, co wiemy o Wikingach. Życie Ranalda Sigmundsona jest zwykłe. Bierze udział w rejsie kupieckim na Grenlandię. W drodze ucieka i przyłącza się do załogi Leifa Erikssona. Razem odkrywają Windlandię (Amerykę Północną). Autor pokazuje podróże chłopca nie tylko te na morzu, ale również te wewnętrzne. Burzę w sercu i duszy, trudne wybory i walkę z sobą i innymi i przeciw innym. Młodzieniec obserwuje świat, walczy z nim,a system socjalizacji robi swoje. Wyjście ze skorupy własnych przyzwyczajeń przynosi skutki dalekosiężne. Ranald ma cechy zwyczajne, a jednocześnie możemy mu zazdrościć spokoju, opanowania i refleksji.
Brown napisał utwór filozoficzny, oparty na historii jednego człowieka. Wszystko inne jest dodatkiem. Przemiany chłopca w mężczyznę, zmiany w myśleniu, w działaniu. Czytelnik w trakcie lektury łapie się na tym, że "Winlandia" jest o nim, a sam bohater mimo inej epoki ma wiele cech jego samego.
"Winlandia" jest opowieścią o podróży, samotności, ale także zawiera wiele niezwykle subtelnie umieszczonych w utworze przesłanek.
George Mackay Brown był wybitnym szkockim poetom, dramatopisarzem i prozaikiem. Jego utwory oddziaływają mocno na czytelnika.
"Winlandia" to piękna książka, traktująca o ważnych sprawach i człowieku będącemu w ciągłej walce ze sobą i przeciw sobie. Serdecznie polecam.
