Marta Obuch - "Metoda na wnuczkę"

 Wiele dobrego czytałem o autorce, która jest klasyfikowana jako autorka powieści kryminalnych, lekkich i dowcipnych. Stąd moja decyzja, kiedy pojawiła się okazja ku wysłuchaniu audiobooka pisarki. Liczyłem na gromkie salwy śmiechu przy spacerach z psem. Liczyłem i się przeliczyłem,  a to ostatnie staje się powoli normą. 

Wysłuchałem blisko połowę utworu, licząc, ze w końcu coś się zacznie dziać, że usłyszę coś zabawnego. Niestety...opowieść o lekarce i stomatologu nie jest zabawna, ale jest zwyczajnie nudna. Nie pomogła nawet ciekawa interpretacja lektora. Jedyną postacią, która ma zadatki, aby być zabawną jest krzepka babcia. I to wszystko.

 "Metoda na wnuczkę" to próba uchwycenia czytelnika za modnym przecież wyłudzeniem, będącym "metodą na wnuczka'". U książce nie ma humoru, ale to co wysłuchałem, również jakoś specjalnie nie trzyma się kupy. Postacie przerysowywane, a ich metody działania i myślenia są na poziomie dzieciaka ze szkoły podstawowej, a nie lekarzy. Rozbawienia nie czułem, ale złość już tak. Większość scen jest tak napisana aby była zabawna, ale niestety...to przynosi skutek odwrotny. Do tego podczepianie znanych postaci. Mnie to nie śmieszy. Dobry humor, taki nienaciągany i inteligentny stosowała Joanna Chmielewska, ale dzisiaj już nie pisze się takich książek a porównywanie innych jest nadużyciem. 

 Ogólnie brakło mi w tej książce (a raczej w tym co byłem w stanie wysłuchać, a to całkiem spory kawał tekstu) humoru, zabawnych postaci będących wielkim plusem tej historii i fabuły. To, co wysłuchałem było wymuszone i mocno naciągane. Satyra w takim wydaniu nie jest dla mnie. Rozwleczone i zbędne sceny nie wiedzieć czemu mają służyć. Aby wypełnić potrzebne znaki do wydania? Tak czy inaczej dla mnie zupełnie bez polotu. Wielkie rozczarowanie.