"Zawstydzeni, czyli skazani na.. samotność to książka ukazująca życie osób chorobliwie nieśmiałych. W dwóch, jakże różnych opowiadaniach poznamy ich codzienne trudności oraz próby pokonania własnych słabości. W końcu nikt nie potrafi lepiej zrozumieć człowieka samotnego, n
iż inny samotny. Antonina Kostrzewa"
Książkę otrzymałem od autorki w prezencie z piękną dedykacją parę miesięcy temu. Przeczytałem, odłożyłem na półkę i chyba teraz nadszedł czas aby coś napisać o niej. To książka pokazująca życie osób dla których wejście do społeczeństwa i egzystowanie w nim jest niemal koszmarem. Uciekają w samotność, nierozumiani i często wyśmiewani i odrzucani przez środowisko. Książka składa się właściwie z trzech częsci. Część pierwsza to obszerny wstęp autorki, a dwa pozostałe to dwa opowiadanie oczywiście dotyczące samotności.
Szczerze mówiąc nigdy nie czytałem tyle o samotności, nie patrzyłem na to jak autorka. Wydaje mi się że autorka chce za wszelką cenę abyśmy zrozumieli jak Ci ludzie cierpią. Ja sam zadawałem sobie pytanie dlaczego to robi, ale o to zapytam ją w czasie rozmowy na temat ksiażki i nie tylko. Z książką warto się zapoznać, chociaż ja mam wrażenie że ostatnie opowiadanie nie jest dokończone. Ale przecież nie ja jestem autorem, więc nie znam koncepcji zakończenia, a może powstanie druga część ksiażki?
Kojarzę, że jakiś czas temu zwróciłam uwagę na tę książkę. Temat w niej poruszany jest dość ciekawy i ja jestem ciekawa jak został on przedstawiony. Na pewno kiedyś przeczytam.
OdpowiedzUsuń