Iwan Sierow, Aleksandr Jewsiejewicz Hinsztejn - "Tajemnice walizki generała Sierowa"


Kiedy otrzymałem propozycję napisania o tej książce, zastanawiałem się nad odpowiedzią jakiś czas. Nie jest to mój ulubiony gatunek, ale przekonała mnie osoba, której dotyczy książka, a jest nią pierwszy szef KGB. Dzienniki dotyczą okresu 1939 - 1963, czyli okresu trudnego nie tylko dla naszego kraju. Książka rozpoczyna się od słowa wstępu do polskiego czytelnika, a po tym wstępie łatwiej nam jest zrozumieć całość tego opasłego tomu (ponad 860 stron). Mamy również wstęp wnuczki generała, który mnie osobiście nie przypadł do gustu. Dlaczego? O tym można przeczytać w książce. lektura wstępu Wiery Sierowej w mojej ocenie szkodzi, a nie pomaga zrozumieć tego człowieka. 

 W dwudziestu dwóch rozdziałach rysuje się obraz człowieka, który wydaje się być oddany i lojalny względem swojego wodza i kraju. jego oddanie, zaangażowanie i lojalność szybko owocują kolejnymi awansami, które czasami są trudne do przyjęcia dla niego samego. Sierow opowiada, jak potrafił jawnie sprzeciwić się zmianie miejsca zamieszkania, czy "awansowi", o który zwyczajnie nie zabiegał. Oblicze wojny zmienia go, a kolejne zadania pokazują człowieka, który staje się kimś innym. Z jednej strony twardy żołnierz i dowódca, z drugiej troskliwy mąż i ojciec, a także przyjaciel zwierząt. Tajne zapiski generała rzucają nowe światło na historię. Mnie wiele razy zdumiewało to, jak fanatycznie widzi rację po swojej stronie. Opis wiwatujących ukrainitów na ziemiach polskich, kiedy przejmują kolejne tereny i  zło, które tak mocno zaraża. 
 Ta książka ma przesłanie merytoryczne, symboliczne i pomaga człowiekowi zrozumieć "drugą stronę" czasów, w których wszystko było trudne, zawiłe i skomplikowane. Widzimy cenę, jaką trzeba było zapłacić za wiarę w swoje przekonania. 
 Książka jest wzbogacona o archiwalne i unikatowe zdjęcia, oraz zawiera wykaz odznaczeń generała oraz kalendarium jego życia. 

 Dziwi mnie, że człowiek, który w natłoku codziennych obowiązków, o których ciągle wspomina, znajduje czas na pisanie dziennika, a wspomnienia są dokładnie datowane. Bez wątpienia ta książka jest perełką dla historyków, zainteresowanych tamtym okresem i postacią Sierowa, ale również może stanowić ciekawostkę dla osób poszerzających wiedzę w dziedzinie historii.  

 Osobiście książki nie biorę jako "prawdy objawionej", ale traktuję ją w kategoriach uzupełnienia swojej wiedzy z zakresu historii, tudzież zweryfikowania znanych mi faktów i poznania nowych. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Szanowny czytelniku. Jeżeli masz jakieś zapytanie lub też chcesz się ze mną podzielić spostrzeżeniami to proszę o kontakt mailowy, gdyż rzadko odpisuję na komentarze pod postami. Proszę o wyrozumiałość i dziękuję za obecność w moich skromnych progach. Komentarze anonimowe, wulgarne oraz obrażające innych są kategorycznie usuwane.

Luanne Rice - "Ostatni dzień"

    Sięgając po "Ostatni dzień" miałem wielki apetyty na coś wyjątkowego i coś wciągającego. Od pewnego czasu moje oczekiwania czy...